Για άλλη μια χρονιά, Ανόρθωσις και Νέα Σαλαμίνα «τα λένε» ποδοσφαιρικά στην προσφυγιά. Για τεσσαροκοστό συναπτό έτος, μακριά από την σκλαβωμένη μάνα Αμμόχωστο, προσωρινοί κάτοικοι στη Λάρνακα. Στο «Αμμόχωστος – Επιστροφή» η Νέα Σαλαμίνα, στο «Αντώνης Παπαδόπουλος» η Ανόρθωσις. Πέντε λεπτά ποδαρόδρομος τις χωρίζει. Τις ενώνει όμως ο πόθος για επιστροφή. Η έγνοια να ξαναπαίξουμε στο ΓΣΕ. Η θέληση να ξανανεβούμε τις χορταριασμένες πια κερκίδες του. Να ζωντανέψει η πόλη στους ρυθμούς ενός ντέρμπι, ενός βαρωσιώτικου ντέρμπι…
Η πρώτη συνάντηση ανάμεσα στις δυο ομάδες, ήταν φιλική. Δεν θα μπορούσε να ήταν και διαφορετική άλλωστε. Το ημερολόγιο έδειχνε 27 του Σεπτέμβρη το 1953. Η απόφαση για ενοποίηση του ποδοσφαίρου είχε ληφθεί και το φιλικό παιχνίδι ανάμεσα στους «μπλε» και τους «κόκκινους» της Αμμοχώστου ήταν η πρώτη… δοκιμή. Έσφυζε από ζωή το ΓΣΕ εκείνο το Κυριακάτικο απόγευμα. Πέντε και πλέον χιλιάδες φίλοι των δύο ομάδων το κατέκλυσαν και παρέδωσαν μαθήματα αθλητικού πολιτισμού. Νικητής αναδείχθηκε το ποδόσφαιρο, αφού άνοιξε διάπλατα ο δρόμος για την ενοποίησή του.
Σήμερα, Νέα Σαλαμίνα και Ανόρθωσις κρατούν ψηλά το λάβαρο της Αμμοχώστου. Διατηρούν άσβεστη τη μνήμη της πόλης και ασίγαστο το πάθος για απελευθέρωση κι επιστροφή. Τα μεταξύ μας παιχνίδια, δεν είναι μνημόσυνα μιας πόλης που χάθηκε. Είναι υπενθύμιση μιας πόλης που ζει, αναπνέει και μας περιμένει. Να ξέρεις θα γυρίσουμε…
