Ο χαιρετισμός του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Νίκου Αναστασιάδη, στην εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου «Ένας αιώνας Ανόρθωσις Αμμοχώστου» που πραγματοποιήθηκε χθες το βράδυ, στην Πύλη Αμμοχώστου.
Θα ανέμενε κανείς ότι ένα βιβλίο γραμμένο για αθλητικό σωματείο, θα περιοριζόταν στις αθλητικές του δραστηριότητες, στις επιτυχίες και στα επιτεύγματα των αθλητών του στα γήπεδα. Κάτι τέτοιο μπορεί να αφορά τα περισσότερα Σωματεία στον κόσμο. Όχι όμως την «Ανόρθωση» που έχει ταυτίσει την εκατοντάχρονη παρουσία της, με την Ιστορία του τόπου μας. Που δεν έχει μόνο μία πλούσια αθλητική τροπαιοθήκη, αλλά στα έπαθλα τιμής για τα οποία έχει να καυχιέται, περιλαμβάνονται λαμπρές στιγμές στους αγώνες του τόπου μας και σημαντικές πολιτιστικές πρωτοβουλίες.
Η έκδοση (576 σελίδων) αποτελεί το προϊόν μίας πολυετούς έρευνας των μελών της συγγραφικής ομάδας.
Είναι, ίσως, το μοναδικό βιβλίο καταγραφής της Ιστορίας ενός αθλητικού Σωματείου, στο οποίο οι περισσότερες σελίδες του, δεν αφορούν την αθλητική του δραστηριότητα, διότι «η Ανόρθωσις είναι εξ ορισμού κάτι πολύ περισσότερο από ένας αθλητικός Σύλλογος».
Περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, ιστορικές πληροφορίες για την Αμμόχωστο, το κοινωνικό περιβάλλον και το χρονικό της ίδρυσης του «Αναγνωστηρίου Ανόρθωσις» το 1911.
Εκείνη την περίοδο στην Αμμόχωστο είχαν ωριμάσει οι συνθήκες για την ίδρυση και λειτουργία ενός σωματείου που θα μπορούσε να μορφώσει, να γαλουχήσει, να καθοδηγήσει και να εμπνεύσει, τη νεολαία.
Ο Σύλλογος, όπως μαθαίνουμε από το βιβλίο, πήρε το όνομά του από την εκσυγχρονιστική πολιτική βούλησή του Ελευθέριου Βενιζέλου, ο οποίος είχε ως σύνθημα την «ανόρθωση της Ελλάδας».
Πολύτιμες πληροφορίες για την πρώτη περίοδο στην Ιστορία της Ανόρθωσης αντλήθηκαν από το βιβλίο Πρακτικών του Συλλόγου (1911-1933) που ανευρέθηκε 35 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή και μέρος του βλέπει το φως της δημοσιότητας για πρώτη φορά.
Περιλαμβάνεται, επίσης, λεπτομερώς η πολιτιστική – πνευματική δράση του Συλλόγου που μετατράπηκε σε ένα ανθρώπινο μελίσσι μόρφωσης, καλλιέργειας του πνεύματος και του σώματος. Η έννοια «νους υγιής εν σώματι υγιεί», βρήκε την έκφραση της μέσα από την λειτουργία του Συλλόγου της Ανόρθωσης.
Η μεγάλη πρόκληση ήταν να ανορθώσει την ποιότητα ζωής των Βαρωσιωτών σε όλους τους τομείς. Με διαλέξεις, με το μουσικό της τμήμα και την περίφημη μαντολινάτα, με θεατρικό όμιλο, και με τη δωρεάν διδασκαλία μαθημάτων.
Ιδιαίτερη βαρύτητα στην έκδοση δίδεται στην εθνική δράση της Ανόρθωσης. Η ιστορία του τόπου έχει αναδείξει την Ανόρθωση ως προπύργιο της διατράνωσης της θέλησης του λαού μας για την εθνική λύτρωση.
Παρούσα με το αίμα των μελών της και με θαυμαστό έργο στους Βαλκανικούς Πολέμους (1912-’13). Υπήρξε το πρώτο ίδρυμα της Κύπρου που εφάρμοσε την παθητική αντίσταση κατά των Άγγλων. Με ενεργό συμμετοχή στην ανακούφιση των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής το 1922, και πρωτοστάτισσα με τεράστιο κόστος στην εξέγερση των Οκτωβριανών του 1931.
Η Ανόρθωση ήταν παρούσα και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με ηρωικές θυσίες των μελών της και του πρώτου προπονητή της, Δημήτρη Πιερράκου. Είχε συντονιστικό ρόλο στο Ενωτικό Δημοψήφισμα του 1950, γαλούχησε τη νεολαία της Αμμοχώστου και συνέβαλε στην προετοιμασία για τον αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-’59.
Στο οίκημά της εμπνεύστηκαν σπάνιες μορφές του επικού Αγώνα, όπως οι επίτιμοι πρόεδροί της Γρηγόρης Αυξεντίου και Κυριάκος Μάτσης, καθώς επίσης ο Αντώνης Παπαδόπουλος, ο Παναγιώτης Τουμάζος, ο Πετράκης Γιάλλουρος, ο Παύλος Παυλάκης και άλλοι. Δεν χρειάζεται να πω περισσότερα από ό,τι μαρτυρούν ακόμα και κινηματογραφικές σκηνές από τότε για την ανατίναξη του οικήματος της Ανόρθωσης.
Όταν τον Αύγουστο του 1974 η Αμμόχωστος έπεσε στα χέρια των Τούρκων, η Ανόρθωση βρέθηκε στα πρόθυρα αφανισμού ή έτσι κάποιοι νόμισαν. Υπήρξε ωστόσο, μια αποφασισμένη γενιά παραγόντων και αθλητών, η οποία σ’ εκείνα τα πέτρινα χρόνια, κράτησε την Ανόρθωση ζωντανή. Εξάλλου, και το λογότυπο της Ανόρθωσης, ο φοίνικας που αναγεννιέται από την τέφρα του, δεν μαρτυρεί παρά ακριβώς αυτό που κατεγράφη από το 1974 και μετά. Δεν θα μιλήσω για τις αθλητικές επιδόσεις, τον πρωταθλητισμό, την περηφάνια που νιώσαμε στην Τραπεζούντα, αλλά και γενικότερα για την όλη παρουσία της ομάδας.
Αυτό στο οποίο ήθελα να δώσω έμφαση, διότι είναι και η περίοδος τέτοια, είναι στον εθνικό τομέα, στον ρόλο που διαδραμάτισε το Σωματείο – διότι το ποδόσφαιρο μπορεί, η ομάδα γενικότερα μπορεί (να διαδραματίσει), λόγω της δράσης της, της παρουσίας της και του πρωταγωνιστικού ρόλου που διαδραματίζει – και την προσφορά προς την πατρίδα, ευρύτερα.
Η ιδέα της Ανόρθωσης ήταν βαθιά και ανεξάλειπτα εμπεδωμένη μέσα στις ψυχές των ανθρώπων της. Αναγεννήθηκε, ανασυντάχθηκε και ξαναμπήκε στη λεωφόρο των επιτυχιών. Δημιούργησε ένα πραγματικό στολίδι, όπως είναι το Στάδιο «Αντώνης Παπαδόπουλος», λειτούργησε τμήματα σε όλες τις πόλεις της ελεύθερης Κύπρου και κατέγραψε σημαντικότατες επιτυχίες που μας έκαναν όλους περήφανους.
Πρωτίστως, όμως, η Ανόρθωση αναδείχθηκε πολλάκις πρωταθλήτρια, λόγω της πίστης της να κρατά πάντα ψηλά το λάβαρο. Εύχομαι αυτή η θέληση, αυτή η αποφασιστικότητα που παρουσιάζεται στα γήπεδα και που ενσαρκώνει τον πόθο και διατρανώνει τη θέληση για δικαίωση σύντομα να γίνει πραγματικότητα.
Είναι καλά γνωστό ότι διαπραγματευόμαστε με όλη την αποφασιστικότητα και καλή θέληση. Προσπαθούμε με κάθε τρόπο να δημιουργήσουμε συνθήκες, έτσι ώστε να επιτρέψουμε την επιστροφή φίλε Δήμαρχε της Αμμοχώστου.
Παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε – και αντιμετωπίζουμε δυσκολίες – θέλω να είμαι ειλικρινής με τον λαό. Δεν θέλω να δημιουργούνται ψευδαισθήσεις ή ψεύτικες εικόνες. Έχει παρατηρηθεί πρόοδος, αλλά υπάρχουν σημαντικά προβλήματα που πρέπει να υπερβούμε, όχι εμείς, αλλά εκείνοι που ακόμα δυστυχώς επιμένουν. Και δεν εννοώ, αν θέλετε, την κυπριακή πλευρά. Μιλώ για εκείνους που καθημερινά δηλώνουν πως είναι αποφασισμένοι να βοηθήσουν στην εξεύρεση λύσης. Αναμένουμε έμπρακτα δείγματα γραφής. Θέλω να εύχομαι ότι μέσα στο 2016 θα σας παραδοθούν φίλε Δήμαρχε τα κλειδιά της πόλης.
Κλείνοντας θέλω συγχαρώ την Ανόρθωση για την εν γένει Ιστορία της και για τα επιτεύγματα της. Θέλω ειδικότερα να συγχαρώ τους συγγραφείς του βιβλίου, τον Γιώργο Μελετίου που είχε την επιμέλεια και διεύθυνση της, τη συγγραφική ομάδα που συναποτελούσαν οι Γιώργος Μελετίου, Ιάκωβος Κακουρής, Πέτρος Χ’ Χριστοδούλου, Μιχάλης Γαβριηλίδης, Νίκος Νικολάου και βεβαίως, τους Γιώργος Στεφανίδη, Κυριάκο και Χρήστο Αβρααμίδη που έκαναν τη στατιστική έρευνα για το βιβλίο, καθώς και τον συνεργάτη Μαρίνο Μήτρου.
Εύχομαι πολλές εκατονταετίες ακόμα και πολλούς τόμους Ιστορίας να γράψει αυτό το ένδοξο Σωματείο.
