Φίλες και φίλοι Ανορθωσιάτες,
Μέχρι και αυτή την στιγμή, δεν μπόρεσα να βρω έστω ένα λόγο, μια αιτία που να δικαιολογεί τα όσα θλιβερά, χυδαία και αποτρόπαια διαδραματίστηκαν στην επίσημη πρώτη προπόνηση της ομάδας μας.
Μπόρεσα όμως να ενισχύσω την διαμορφωθείσα εδώ και καιρό άποψή μου, ότι η Ανόρθωση πάσχει, ότι το Σωματείο μας είναι «άρρωστο». Και είναι «άρρωστο» σε τέτοιο βαθμό που όσες πληγές – οικονομικές και άλλες – κι αν κλείνουμε, όσες πληγές κι αν επουλώνουμε, μέχρι την πλήρη γιατρειά υπάρχουν κάποιοι που μόνιμα ανοίγουν νέες και νέες πληγές στο ήδη λαβωμένο Σωματείο μας και η Ανόρθωση μας δεν βρίσκει γιατρειά, δεν βρίσκει ησυχία. Χορηγοί που συζητούσαν μαζί μας έχουν ήδη αποσύρει οριστικά και αμετάκλητα το ενδιαφέρον τους, παίκτες που ήταν έτοιμοι να υπογράψουν με το Σωματείο μας προτίμησαν άλλες ομάδες και απλός κόσμος μας στέλνει μηνύματα ότι δεν θα αγοράσει εισιτήριο διαρκείας.
Ερχόμενος από το εξωτερικό, δεν είναι αυτή την Ανόρθωση που είχα στο μυαλό μου, δεν είναι σε αυτή την Ανόρθωση που ήθελα να συνεισφέρω. Ανόρθωση δεν είναι να βρίζεις ιερωμένους, να απειλείς, να χειροδικείς, να κρύβεσαι πίσω από κουκούλες, να μη σέβεσαι τους θεσμούς και να ποδοπατάς τα σύμβολα. Άλλα πράγματα είναι η Ανόρθωση, δεν είναι καν τίτλοι και διακρίσεις στους αθλητικούς στίβους. Ανόρθωση είναι ιδέα και ιδανικά, είναι ιστορία 103 χρόνων, ιστορία γραμμένη με θυσίες, με αίμα, με προσφυγιά και έπειτα με ιδρώτα, με τίτλους, με διακρίσεις. Τι δουλειά μπορεί να έχουν σε μια μέρα γιορτής για την Ανόρθωση, όπου μάλιστα ήταν αφιερωμένη στην αδικοχαμένη Διαμάντω, ο κάθε κουκουλοφόρος και κάθε «άρρωστος» οπαδός.
Έχω σκοπό για όσο καιρό θα ηγούμαι αυτού του ιστορικού Σωματείου – κάτι που για μένα προσωπικά είναι μεγάλη τιμή – να πατάξω παρόμοιας φύσης περιστατικά. Δε θα πω τα τετριμμένα, ούτε ευχολόγια, θα πω μόνο ότι όποιος τολμήσει ξανά να αμαυρώσει το όνομα της Ανόρθωσης και να σταθεί εμπόδιο στην τιτάνια προσπάθεια που γίνεται για επιβίωση της Ανόρθωσης, θα με βρει μπροστά του. Εκείνη όμως την στιγμή, που εύχομαι να μην έρθει ποτέ, έχω την απαίτηση αγαπητοί φίλοι, αγνοί Ανορθωσιάτες, να είσαστε παρά τω πλευρώ μου, για να προστατεύσουμε όλοι μαζί το Σωματείο μας. Οι στόχοι που έχουν αυτοί που προσβλέπουν στην καταστροφή του σωματείου, δεν θα περάσουν.
Η Ανόρθωση δεν ανήκει σε κανένα, ανήκει σε όλους μας. Όλοι εμείς λοιπόν, μαζί να την προστατεύσουμε, από λογής – λογής επιτήδειους που ίσως να είναι και υποκινούμενοι από κάποιους, να την βοηθήσουμε να επιβιώσει, να ορθοποδήσει και παράλληλα να βάλει τα στέρεα θεμέλια για να επανέλθει σύντομα σε επιτυχίες, διακρίσεις και τίτλους.
Παράκληση μου προς όλους, σταματήστε να παρελθοντολογείτε, να δούμε το σήμερα και το αύριο απομονώνοντας τους όποιους «εχθρούς», ειδικά αν αυτοί θέλουν να ονομάζονται Ανορθωσιάτες. Μόνο έτσι θα τα καταφέρουμε, αλλιώς οι πληγές του Σωματείου μας θα το οδηγήσουν στην αφάνεια και πολύ πιθανόν και στο κλείσιμο. Αυτοί δεν είναι Ανορθωσιάτες, είναι αντιανορθωσιάτες, είναι εχθροί της Ανόρθωσις.
Δεν θα μπω σήμερα στην διαδικασία να ανακοινώσω μέτρα πρόληψης και πάταξης, γίνεται ήδη μελέτη από ειδικούς και θα ζητήσουμε και την συνεισφορά όλων των αρμόδιων κρατικών αρχών, μπαίνω όμως στην διαδικασία να σας παρακαλέσω για τελευταία ίσως φορά όπως εμείς οι πολλοί και υγιώς σκεπτόμενοι που πάνω από όλα βάζουμε τα συμφέρον της Ανόρθωσης, να απομονώσουμε τους λίγους. Έχουμε ήδη ένθερμα ενσκήψει στο όλο θέμα και πρόθεση μας είναι να στηρίξουμε τόσο τις προσπάθειες της Πολιτείας για εφαρμογή της προτεινόμενης Νομοθεσίας, όσο και να δημιουργήσουμε τέτοιες αποτρεπτικές συνθήκες που το γήπεδο μας να ξαναγίνει χώρος φιλοξενίας οικογενειών και χώρος συναπαντήματος Αμμοχωστιανών, με μηδενική ανοχή προς κάθε παραβατική συμπεριφορά που βλάπτει την Ανόρθωση μας.
Θέλω να τονίσω ότι μια ενωμένη Ανόρθωση μπορεί να μεγαλουργήσει και αυτά που μας ενώνουν είναι αυτά που καταδεικνύονται από το μεγαλείο της Ανόρθωσης. Στο χέρι μας είναι να ενωθούμε, να γίνουμε μια γροθιά αλλιώς θα κλαίμε επί ερειπίων και ναι, όταν θα φτάσει η άγια ώρα της επιστροφής, δεν θα έχουμε Ανόρθωση να πάρουμε πίσω μαζί μας και αυτό να μην θεωρηθεί ως υπερβολή αλλά ως λόγια πλήρως αληθινά και απολύτως ρεαλιστικά.
Τελειώνοντας, επαναλαμβάνω την αμέριστη θλίψη μου για τα όσα έχουν συμβεί, αλλά και την ακλόνητη πίστη μου ότι με σοφία, συναίνεση, συνένωση δυνάμεων με όλους τους απανταχού ΑΝΟΡΘΩΣΙΑΤΕΣ, με διάλογο και αποφασιστικότητα θα ξανακτίσουμε την ΑΝΟΡΘΩΣΗ που ονειρευόμαστε σε όλα τα επίπεδα.
Χρήστος Πουλλαΐδης, Πρόεδρος Συλλόγου «Ανόρθωσις Αμμοχώστου»
